STAPOPREIS

Bas;

Super last-minute besloten om mee te gaan wandelen met Inez en dat is een van de betere besluiten in mijn leven geweest. Na jarenlang allen maar (figuurlijk) te hebben doorgelopen op mijn werk en privé nu (min of meer gedwongen) gekozen om tot rust te komen. Wandelen met Inez is de beste start geweest die ik kon hebben om tot rust te komen en na te denken over hoe ik mijn leven verder in wil richten. De uitdaging van het wandelen zit hem voor mij als sportieveling die aan triatlon doet niet in het lopen op zich, maar in de omgang met de gedachten en overwegingen die opkomen tijdens de lange stukken lopen in je eentje. Het is heerlijk om daarbij op de momenten dat je het nodig hebt gesteund te worden door Inez. Zij is niet alleen een luisterend oor, maar zorgt er ook voor dat je niet blijft hangen in je eigen gedachten en verder komt in je ontwikkeling als mens. Van haar heb ik tijdens het wandelen geleerd om naar jezelf te kijken, te accepteren wie je bent, daar je keuzes op te baseren en meer te leven en genieten in het nu. Minstens net zo belangrijk is het dat Inez je gedurende de week totaal ontzorgt. Het eten, de slaapplaats, het vervoer, etc alles heeft zij voor elkaar. Het liefst zou ik morgen weer op pad gaan met Inez!!

Antoinet;

Wandelen kan je ook alleen, en dat deed ik ook.

Maar samen met Inez op pad zijn en de stevige vertrouwenwekkende en doortastende zekerheid voor, naast of achterop je te hebben van iemand die weet waar ze het over heeft, en echt ervaren is in deze tak van sport, dat doet goed.

Want het is prettig om je helemaal op je lopen te kunnen concentreren en in het NU te kunnen blijven , in plaats van teveel, en ook vaak wat gespannen in mijn geval, bezig zijn met : “ haal ik het wel” -“wat als ik blaren krijg”- "wat als de Refugio vol is”-“ ik raak de weg vast kwijt”…

"Begeleiding" bij wandelen is niet iemand die in je schoenen gaat staan, met Inez voelde ik me onbezorgd, en op mijn gemak. Dat maakt het een stuk leuker. De wetenschap dat zij alle problemen die je eventueel tegen kan komen al meerdere malen heeft meegemaakt, en ook de snelle en adequate manier waarop Inez alles vervolgens al geregeld heeft wanneer er iets hapert (ik dacht dat ik snel was….)heeft mij veel ontspanning gebracht. Waardoor ik me kon concentreren op waarom ik aan het lopen was, zonder zorgen over de randvoorwaarden. Dat geboden krijgen is heel veel waard.

Ik ga wéér mee!

Mark;

Oktober 2018 was ik mee met Inez op de herfstreis. Ik had al enige malen over het lopen van de Camino gedroomd. Ik was tot de conclusie gekomen dat i.p.v. de boel de boel te laten en maar te vertrekken, wellicht eerst een “proefweek” met Inez wel een goed idee was. Ik voelde en voel een enorme urgentie om te lopen, mijn hoofd leeg te maken, alleen maar bezig te hoeven zijn met van A naar B te komen en het grootste gedeelte van de dag in de natuur te zijn. In mijn dromen, gedachten en overtuigingen liep ik de Camino alleen. Het liefst op water en brood bij wijze van spreken, want afzien, lijden en vooral het alleen voor elkaar krijgen dát zou moeten leiden tot “verlossing”. Na deze week met Inez en de groep is misschien wel mijn belangrijkste inzicht dat ik een dergelijke pelgrimage juist níet alleen moet doen. Alles alleen doen is wat ik ken in mijn leven en waaruit nu juist die urgentie om te lopen voorkomt. Maar het samen alleen doen, toelaten dat mensen me helpen, dingen delen die me bezighouden en samen in stilte zijn en me verbonden voelen,  is volgens mij waarin ik wat te leren en te halen heb. Dat inzicht heeft Inez me gegeven. Niet door een preek of een heel diep gesprek maar door me te laten zien hoe zij het doet en door een hele subtiele vraag of juist zwijgen op een belangrijk moment wat me tot nadenken aanzette. En nadenken en reflecteren kun je immers genoeg in zo’n week. Ik ben op weg en blijf lopen en ben Inez en de anderen van de groep van die week dankbaar voor een hele fijne, bijzondere ervaring

Betteke;

Een paar jaar geleden heb ik alleen een stukje van de Camino Frances gelopen. Dat had naast letterlijk ook organisatorisch best wat voeten in de aarde.

Vorig jaar liep ik een stukje Camino Portugues met Inez en nog twee vriendinnen en ik moet toegeven dat  er door Inez veel uit handen werd genomen. Het lopen moet je natuurlijk zelf doen maar in het vinden van de weg, de herberg, het eten en de geldverdeel-app had Inez een leidende rol. Door haar ervaring die vele malen groter was dan de mijne kon zij dat gewoon het beste. “s Avonds werd er natuurlijk gepraat en kwamen er grote thema’s aan de orde en ook daarin kon Inez haar kwaliteiten van  goede waarnemer en goede luisteraar benutten. Ze is een warm intuitief mens met grote innerlijke kracht en ze straalt een  natuurlijk leiderschap uit. Het is kortom prettig om een tijdje in haar nabijheid te vertoeven. Het geeft een veilig en vertrouwd gevoel.

Manon;

Na 4 dagen de Camino gelopen én in aanpalende herbergen geslapen te hebben kan ik zeggen dat mijn doel, het opdoen van een out-of-the-box ervaring zowel op mentaal als ook op fysiek gebied, zeer zeker gelukt is. Op voorhand had ik er, eerlijk gezegd, niet heel veel fiducie in, maar dankzij de prachtige natuur én de relativerende en ondersteunende support van Inez kon ik heel erg genieten van het moment en nam ik situaties zoals ze kwamen.

Nu ik weer thuis ben, merk ik dat vooral de vroege ochtenden, net als in Portugal, een vergelijkbare rust bij mezelf teweegbrengen. Hier ben ik heel blij mee: een mooi begin van de dag!

Dennis;

Toen ik met Inez de Camino del Norte liep, stond ik op een kruispunt in mijn leven. Ik was net zelfstandig geworden na een succesvolle carrière binnen enkele organisaties, de vijftig gepasseerd en was onzeker wat het leven me zou brengen. Ik zou nooit alleen zijn gaan wandelen op deze weg. Ik was onbekend met lange afstandswandelingen en het leek me vooral erg vervelend om in slaapzalen met allemaal snurkende mensen te moeten slapen. Inez overtuigde me dat ik het moest proberen en ik heb er geen spijt van gehad. Tijdens het wandelen ben je vooral bezig met de fysieke uitdaging om het einde van de dag te halen, heel basic en overzichtelijk. En ondertussen geniet je van mooie vergezichten of industriële delen van het landschap. Als vanzelf kwamen allerlei overpeinzingen rondom mijn leven tijdens die wandeling naar boven, niet als zware problemen, maar eerder als lichte gedachtenspinsels. Want het halen van het einddoel van die dag was op dat moment toch echt belangrijker dan mijn leven thuis in Nederland. Heel vanzelfsprekend besprak ik met Inez 's avonds wat er op die dag weer was gebeurd. En na een aantal dagen bleek er een rode draad te zijn die mij bezighield: kiezen voor mijn eigen verlangens en een creatievere invulling van mijn werk. Nog steeds is die rode draad leidend in de keuzes die ik maak. En die slaapzalen vielen mee, zeker wanneer ik oordoppen indeed. En een enkele keer ben ik ook lekker in een pension gaan slapen!

Joke;

In december las ik een interview met Inez in de Libelleover haar wandelervaringen en gelijk wist ik dat dit mijn kans was. Al jaren sluimerde bij mij het gevoel dat ik meer wilde halen uit de wandelingen die ik tijdens vakanties en thuis maakte. Door omstandigheden paste ik me telkens aan, maar ik merkte steeds meer dat dit me geen voldoening gaf.

In juli heb ik samen met 5 andere vrouwen, die zich ook aangemeld hadden na het lezen van het interview, onder begeleiding van Inez een deel van de Camino del Norte gelopen.

Het voelde toch een beetje als een sprong in het diepe, ondanks dat Inez benadrukte dat ik het zou kunnen. Alleen op reis, met andere vrouwen die ik niet kende en dan ook nog 7 dagen de pelgrimsroute lopen tja dat voelde als een spannende uitdaging, maar was tegelijkertijd ook eng.

Alle materialen en benodigdheden moest ik nog aanschaffen en daarom was ik heel blij met de lijst van aanbevolen materialen van Inez!

Op Schiphol maakten we kennis en daarna gingen we het avontuur aan.

De 1e dag wandelden we samen met Inez en zij deelde allerlei tips met ons over het wandelen. Zo ook de tip om ’s ochtends voor het wandelen een halve liter water te drinken.

De 2e avond deelden we wat meer persoonlijke informatie en motivatie om deze reis aan te gaan.

Na 2 dagen durfde ik het aan om ’s ochtends alleen op stap te gaan en wat was dat een heerlijke ervaring. Wandelen in de stilte, met emoties die vrijkomen en waar dan ruimte voor is, in de mooie natuur!

Alle avonden waren we samen en deelden onze ervaringen van die dag onder het genot van een glas wijn en maaltijd.

Als ik terugkijk op de Camino doe ik dat met een glimlach en een zeer tevreden gevoel.

Ik heb mijn grenzen verlegd, zelfvertrouwen is toegenomen. Genoten van het saamhorigheidsgevoel met Camino lopers uit allerle landen die we onderweg tegen kwamen. Genoten van het ritueel van aankomen in herberg, bed zoeken, douchen, wassen van kleding en slapen op stapelbedden.

Dankjewel Inez voor je ondersteuning en delen van je levenservaring. Ik heb veel van je geleerd en hoop in de toekomst zelfstandig een Camino te gaan lopen.

Anouk;

Twee wandeltochten heb ik nu met Inez gedaan, de eerste van van vier dagen en de tweede van zes dagen. Al tijdens de voorbereiding kreeg ik veel informatie van Inez over wat ik wel en niet mee moest nemen, wat voor mij veel rust gaf om de reis te beginnen.

Tijdens het lopen kan ik helemaal in het Nu komen en echt met de dingen aan de slag waar ik in het 'gewone' leven snel aan voorbij ga. Inez helpt mij daar erg bij door op een heel ondersteunende manier door te vragen, waardoor ik net even dat stapje verder kan zetten (letterlijk en figuurlijk).

Het is iedere wandeling weer volop genieten!

Anthony;

In april 2014 overleed mijn vader, het verdriet en het gemis was groot. Een bijzondere man die mij als kind altijd meenam op zijn vele wandeltochten en fietstochten. Tot vlak voor zijn dood maakte hij nog grote wandeltochten door Amsterdam waarbij ik hem soms vergezelde aangezien hij steeds meer problemen kreeg met zijn ogen. 

Aan de ene kant kon ik na zijn dood doorgaan met mijn dagelijks leven en aan de andere kant was er een grote behoefte aan reflectie en verdieping. Een aantal weken na zijn overlijden sprak ik Inez Hafkamp die mij vertelde dat zij in de periode juni/juli 2014 naar Santiago de Compostella zou gaan wandelen, het Camino Del Norte gedeelte.

Na haar verhaal was het voor mij duidelijk dat deze wandeling mij dat kon brengen waar ik naar opzoek was om het overlijden van mijn vader te verwerken. Daags na mijn ontmoeting met Inez vroeg ik of ik haar een paar dagen zou mogen vergezellen tijdens de Camino Del Norte. Haar antwoord was dat ik dat aan kon en dat ik daar klaar voor was.

Weken voor de wandeling prepareerde ik me zo goed mogelijk op de wandeling, verder vertrouwde ik op de deskundigheid en de kennis van Inez en het feit dat zij toestemde in mijn verzoek haar mogen te vergezellen.

Ik vloog naar Spanje en ontmoette Inez halverwege de Camino Del Norte. Deze ontmoeting vond plaats op ‘n namiddag en de volgende dag begon de wandeling. De avond te voren vertelde ze mij dat we de volgende dag om 6.30u zouden beginnen…. zonder ontbijt. Mijn angst was natuurlijk, hoe ga ik het volhouden zonder ontbijt? Tijdens de dagen die volgenden heb ik de ochtenden zonder ontbijt tussen 6.30u en 10u als iets magisch ervaren. De tijd tussen opstaan, beginnen aan de wandeling en vervolgens het daadwerkelijke ontbijt om 10u bestond uit het water drinken( nooit geweten dat water zoveel energie en kracht kan geven) en het genieten van de zonsopgang en de schoonheid en stilte van de natuur, wat een onvergetelijke maaltijd.

Inez bracht door deze aanpak een geneeskrachtige balans en rust in de ochtenden die ik nog nooit had ervaren. Ik liep niet,  nee ik liet me bewegen door de natuur, die vervolgens mijn loopspieren aanstuurden. Ik voelde me als een vogel die zich puur op de wind laat voortbewegen. Na twee dagen zag ik wonderlijk genoeg zelfs op tegen het nuttigen van mijn concrete ontbijt om 10u, het spirituele ontbijt vond ik hemels.

Inez en ik spraken niet veel met elkaar tijdens het wandelen. De gesprekken vonden plaats op het moment dat we op de plek waren aangekomen van onze overnachting. Gesprekken die vreemd genoeg vaak gingen over mijn periode als jonge tiener, 12-16 jaar.

Sinds mijn wandeling met Inez heb ik iets belangrijks veranderd in mijn leven; ik wandel nu  met zeer grote regelmaat lange afstanden. Mijn favoriete tocht is de Pieterpad route, traject Drenthe al 3 keer gelopen, aanrader!!

Het lange afstand wandelen heeft sinds de Camino del Norte met Inez in 2014 een belangrijke plek in mijn leven gekregen. Inez heeft mij op een heel organische manier doen inzien, beleven en voelen dat wandelen de mens het dichtst bij de kern kan brengen en inzichten kan geven die we anders nooit zouden krijgen. Nu na ruim 3 jaar is het weer tijd om met Inez te wandelen om een volgende stap te zetten in de door haar aangewakkerde wandelpassie, life changing!